Het zonnetje schijnt!

Hallo allemaal,

Vandaag is het goed weer in Seattle. Het zonnetje schijnt en het is droog. Echt warm is het nog niet. Het was nog te koud om in mijn tuintje vanavond te eten, maar daar kan ook helemaal geen zon komen.

De afgelopen 2 dagen heb ik hard aan de analyses gewerkt. Er zijn nog wel wat uitdagingen, maar ik heb nog even om deze uitdagingen aan te gaan. Daarnaast heeft Randy me gevraagd om nog aan een ander artikel mee te schrijven en dat is erg leuk. Genoeg te doen dus!

Daarnaast groeit mijn lijstje met alle dingen die ik de komende maanden hier nog wil zien en wil doen ook gestaag. Inmiddels zijn er ook enkele dagen Canada (Vancouver and Whistler) op het wensenlijstje bij gekomen en ik heb al iets heel leuks uitgezocht...maar nog niet geboekt.

Zondagochtend heb ik blijkbaar iets te fanatiek mijn benen getraind en vandaag ben ik nog steeds stijf als ik wil lopen als ik langer heb gezeten. En met al die heuvels in Seattle is dat niet zo fijn.. :-)
Gisteren heb ik in de sportschool dan ook vooral cardiotraining gedaan en het bovenlichaam getraind...dat laatste ook iets te fanatiek....dus vandaag ff geen sportschool dagje. Nu was het daar ook veel te lekker weer voor.

Vanavond heb ik besteed aan het met de fiets zoeken van het postkantoor en dat valt niet mee als je de verkeerde kant op gaat en er toch van overtuigd ben dat het daar ergens moet liggen! Maar goed, uiteindelijk heb ik het gevonden.
En aangezien dit het eerste is waar ik de afgelopen 3 weken echt naar heb moeten zoeken, mag ik niet mopperen. Het postkantoor was vanavond dicht (dat wist ik wel al), maar ik had een briefje op mijn deur geplakt zitten dat de postbode met een pakketje was geweest! En nu ben ik uiteraard heel nieuwsgierig! Ik hoop morgen dan ook vroeger op het werk weg te kunnen om het op te halen. De supermarkt is hier 24 uur per dag open, de sportschool van 5.00-23.00u, maar het postkantoor heeft Nederlandse openingstijden.

Een andere uitdaging, naast het zoeken van waar ik overal moet zijn en hoe ik daar kan komen, is het openen van de deuren van mijn appartement....Ik moet 3 sloten open krijgen, waarvan er 2 naar rechts open gaan en 1 naar links...En degene die me wat beter kent (ja paps...) weet wat voor een uitdaging dit is. Een carriere als inbreker is dan ook absoluut niet voor mij weggelegd. Maar ook dit is nog iedere dag gelukt!

Ik zit nu in Roy street coffee & tea met een Chai Tea Latte. Die had ik nog niet geprobeerd en het is ook een eenmalig probeersel...het is een enorme plons zoete thee met gestoomde melk. Ik heb inmiddels ondekt dat een Americano aardig te drinken is. Het zijn 2 espresso's met een plons heet water. Het klinkt nergens naar, maar smaakt goed. Seatle schijnt een van de amerikaanse steden met de beste koffie te zijn, maar de vergelijking met een Nespresso (what else?) zullen we toch maar niet aangaan.

Nadat ik het postkantoor had gevonden ben ik naar een park gefietst en heb daar wat rondgewandeld. Naast het park was een sportveld waar werd getraind voor honkbal en werd gevoetbald en gebasketbald. Het is toch wel vreemd om in zo'n park waar het eigenlijk heel druk is ook de daklozen te zien die hun plekje voor de nacht al hebben opgezocht. Hier wordt best wel veel gebedeld. Zeker als je bij de supermarkt naar buiten komt. Na drie weken heb ik inmiddels iets beter een blik ontwikkeld om er langs door te kunnen lopen zonder steeds aangesproken te worden. Dat zijn toch dingen die ik in Herten of Roermond niet ben gewend.

Vandaag ben ik trouwens bijna in staat geweest een spin te vermoorden die in mijn appartement woonde. Dat zou ik thuis (en op het werk weten Els en Jamila) niet zo gauw doen...daar doe ik alle moeite om dergelijke beestjes levend buiten te krijgen, maar dit was zo'n enorm (tja, amerika he, alles is hier een maatje groter) exemplaar en zo eigenwijs dat mijn geduld bijna op was toen ik hem uiteindelijk buiten heb gekregen. Ik realiseer me nu pas dat ie waarschijnlijk geen Limburgs spreekt en de instructies mogelijk niet helemaal heeft begrepen.

Deze week vroeg me iemand of er verschillen zijn tussen Nederland en de VS. Eigenlijk zijn het allemaal van die kleine dingen die toch wel opvallen.
Niet alleen de grote supermarkt, de enorme verpakkingen (ik heb inmiddels ook een jerrycan orange juice in de koelkast, want dat is nu eenmaal veel goedkoper) en alle wegwerp-dingen. Er zijn ook andere kleine verschillen.
Bij ons is een mailtje vaak alleen de boodschap, soms zelfs zonder hallo, een groet of een naam eronder.
Hier zijn de mailtjes allemaal heel vriendelijk en enthousiast. Soms op het overdreven af. Ik heb binnenkort met iemand een afspraak die terug mailde "I am thrilled to meet you"...nou dat zal wel meevallen.. :-) Soms best lastig hoor, je weet niet wat hier wel en niet wordt gemeend en soms ook niet zo goed hoe je zelf moet mailen. Ik wil me wel zo aanpassen dat ik ook voor Amerikaanse begrippen beleefd ben, maar het hoeft nu ook weer niet te overdreven te zijn.
Een ander klein voorbeeld: bij een etentje vraagt iemand of ik een vork wil..nou, eh, ik had niet zo goed geweten hoe ik anders mijn bord leeg had gekregen en eigenlijk was een mes erbij ook wel prettig geweest...maar ook de etiquette aan tafel is toch anders.
Anderzijds zegt hier bijna iedereen 'Thanks and have a nice day' tegen de buschauffeur bij het verlaten van de bus en daar kunnen wij dan weer van leren..

Nou, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van de ervaringen van een Limburgs Maedje in een grote Amerikaanse stad.

Groetjes en tot mails,
Daisy